Vera presenteert beleidsplan 2009-2012
Vera heeft op vrijdag 19 november 2007 het beleidsplan 2009-2012 officieel gepresenteerd met een bijeenkomst aan de Oosterstraat. Tegelijkertijd werd deze middag ook de invalidentoegang in gebruik genomen die bereikbaar is via de Peperstraat. De middag begon met een column van muzikant en popjournalist (Dagblad van het Noorden) Peter van der Heide (o.a. Whipster en The Weanietots) die onderaan dit nieuwsbericht integraal te lezen is. [b]Personele problemen[/b] Vervolgens interviewde Vera's bestuursvoorzitter Tjeerd van Dekken, in een huiselijke setting op een bankje, zakelijk directeur Robert Bangma over de toekomstplannen van Vera en over de problemen waar het podium mee kampt. Het blijkt dat Vera grote problemen heeft met de druk die wordt gelegd op het personeelsbestand. Het podium is in grote mate afhankelijk van zogenaamde ID-banen, maar deze gesubidieerde vorm van arbeid wordt afgeschaft en een goed alternatief is er nog niet. Vera heeft naar eigen zeggen 3 fte's meer nodig naast de 10,3 fte waarover het podium momenteel beschikt. Van Dekken legde het probleem voor aan de vele aanwezige beleidsmedewerkers, maar uiteraard werden er geen toezeggingen gedaan, behalve dat men toch echt wel erg blij was met een podium als Vera in de stad en provincie Groningen. [b]Productiehuis Popcultuur Groningen[/b] Een erg positief onderdeel uit het beleidsplan is de steeds sterkere samenwerking tussen Vera, De Oosterpoort en Noorderslag in het Productiehuis Popcultuur Groningen. De activiteiten die dit productiehuis ontwikkelt vinden over het geheel genomen plaats buiten Vera en zijn gericht op het mogelijk maken, ontwikkelen en produceren van hoogwaardige uitingen van Groninger popcultuur. Simplon doet niet mee binnen dit productiehuis en dat vond de nieuwe Simplon-directeur Hubert Nauta erg jammer. Hij mocht even bij Van Dekken en Bangma op de bank komen zitten en gaf daar blijk van zijn wil om samen te werken. Bangma gaf aan dat praten over een samenwerking altijd een optie is, maar dat het moeilijk is om iets van de grond te krijgen met partijen die intern rommelen, zoals Simplon de laatste jaren heeft gedaan. Maar in de toekomst ligt alles open. [b]Grote investeringen[/b] Door de vele investeringen in de afgelopen 4 jaar in haar gebouwen (totale kosten 465.000 euro), heeft Vera veel kunnen bewerkstelligen. Zo is er groot onderhoud verricht aan het middeleeuwse voorpand, werd Peperstraat 33 aangekocht en werd er een verbinding gelegd tussen Peperstraat 33 en Oosterstraat 44. Deze initiatieven brachten Vera meer backstage- en kantoorruimte en ook een invalidentoegang. Aan het eind van het officiële werd deze invalidentoegang geopend. Column Peter van der Heide: [b]Het gaat goed, maar verder gaat het slecht[/b] Of ik een vrijwillige bijdrage wilde leveren aan Vera. Tjeerd vroeg het en voor ik het wist had ik toegezegd. Niet dat zo’n praatje voor een stelletje beleidsbepalers die voldaan aan het eind van de werkweek me nu op het lijf geschreven is, wel omdat ik Vera een warm hart toedraag. Ik moest me er dus maar toe zetten en liet mijn gedachten gaan over een invalshoek. Politiek en Vera, hoe zat dat ook al weer? Al snel kwam ik in gedachten terecht in de jaren tachtig toen Vera bedreigd werd door bezuinigingen. Hoe dat allemaal precies zat, voert nu te ver, maar ik weet nog goed dat ik in de kelderbar een gesprek voerde met Eva. Namens Vera deed zij het verhaal uit de doeken en ik tekende het als journalist in opleiding op. Het was de tijd dat ik zelf ook steeds vaker in Vera kwam om concerten te bezoeken. Toen nog als liefhebber, maar vanaf eind jaren tachtig betekende een concert in Vera ook een mogelijke inkomstenbron voor mij als beginnend recensent voor wat toen nog de Drents-Groningse Pers heette. Ook begin jaren negentig stond Vera weer tegenover de politiek. 'Vera moet blijven, Vera plat, ramp voor stad' was de kreet waarmee actie werd gevoerd. Burgemeester en wethouders wilden de jaarlijkse subsidie van 300.000 gulden intrekken. Wethouder Westerink van Welzijn opperde dat Vera met een 'commerciële draai' wel toekomstmogelijkheden zou hebben. Welzijn bleek toch tegen en ook cultuurwethouder Gietema wilde Vera als cultuurpodium behouden. Vera werd bij cultuur ondergebracht en sindsdien is het eigenlijk vrij rustig geweest. De spoedcursus die Vera onder leiding van programmeur Peter Weening aan de gemeenteraadsleden had gegeven, bleek vruchten af te hebben geworpen. Ook toen, en dan praten we over meer dan vijftien jaar geleden, werd er volgens Vera al gewerkt met een zware onderbezetting aan betaalde krachten. Daaraan tornen zou de hele organisatie in gevaar brengen. Dat andere poppodium in de stad, Simplon, had het toen nog nadrukkelijk over het integreren van cultuur en welzijn. Er zou een grotere zaal moeten komen met een capaciteit van wel 600 mensen. De plannen luidden uiteindelijk het begin van het einde in voor Simplon. Van twee volwaardige poppodia in de stad is sindsdien geen sprake meer. "En waarom zou je in Simplon iets gaan opbouwen dat Vera al heeft?", vroeg Weening zich nog af. Waarom ik dit hele verhaal opduikel uit de oude doos? Omdat het aangeeft dat er de afgelopen twintig jaar van alles gebeurd is. En hoewel de politieke beslissingen met betrekking tot Simplon niet altijd even gelukkig waren, om het maar zacht uit te drukken, Vera verkeert al jaren in relatief rustig vaarwater. Ok, de schijn kan bedriegen, maar aan de positie van Vera wordt nauwelijks getornd. Politici schermen met het podium dat wereldwijd aanzien geniet. Maar wordt het podium wel op volle waarde geschat, is het misschien zo dat het bestaan van de club als een vanzelfsprekendheid wordt aangenomen? Ook Vera moet immers met de tijd mee en de eisen die het stelt zullen in het niet vallen bij de geldverslindende nieuwbouwpodia die volgens de al weer achterhaalde trend overal in het land opdoken. Ze blijken professioneel, maar niet te functioneren en niet rendabel. Kijk naar Almelo, waar de gemeente een ambitieus plan voor een groot podium durft in te slikken. Geen podium met regionale uitstraling dat straks amper gevuld zou zijn geweest, maar terug naar kleine centra. "Het gaat goed, maar verder gaat het slecht", zou je kunnen zeggen, vrij naar Frits van Egters in de filmversie van De Avonden. Waarom? Omdat ondertussen wel het gevaar loert dat niet direct in het oog springt, maar wel als een sluipmoordenaar zaagt aan het authentieke karakter van Vera. Dat karakter alleen verdient al politieke steun, al was het maar omdat het zo langzamerhand tot een historisch monument van op zijn minst interregionaal belang behoort, dat bolwerk dat temidden van oprukkende najagers van wanen van de dag eigenzinnig overeind blijft. Vera komt met een profileringsplan en dat is goed, maar eigenlijk zou het niet nodig hoeven zijn. Het doet ook wat afbreuk aan de punkrockhouding die in Vera nog altijd hoog in het vaandel staat. Vera verdient onvoorwaardelijke steun, niet alleen financieel uitgedrukt als erom gevraagd wordt, maar ook door mee te denken en te begrijpen waarom het centrum die steun verdient. Hoewel er zeker wel vooruitgang is geboekt, blijft het opletten. Niet alleen op politiek vlak, waar de korte termijn doorgaans de agenda bepaalt. "Het ontbreekt de overheid aan een visie als het gaat om popmuziek", stelde Weening half jaren negentig al. Of popmuziek tegenwoordig meer respect krijgt dan tien jaar geleden, dat is nog maar de vraag. Popcultuur, door Weening al dé cultuur van de afgelopen vijftig jaar genoemd, verdient wel een structurele betrokkenheid van politici. Werkloosheid, zo was het plan ooit, zou bestreden moeten worden door jongeren verplicht bejaarden te moeten laten wassen. Dat is er nooit van gekomen, maar vrijwilligerswerk wordt nog lang niet altijd legitiem gevonden om geen betaalde baan te hebben. Met het afschaffen van gesubsidieerde banen in zicht, dreigt het er voor podia als Vera, waar liefdewerk en betrokkenheid vanuit een vrijwilligersverband nog bestaan, opnieuw moeilijk te worden. Hopelijk wordt voorkomen dat ook Vera mee moet in de vaart der volkeren. Het eigen karakter zou er door verdwijnen. Met vasthouden aan dingen die goed zijn hebben we in Nederland wel vaker moeite. Het is aan politici te bewijzen dat het anders kan. Alleen schouderklopjes en mooie woorden, pronken met iets waar je weinig voor doet, dat is te gemakkelijk. Peter van der Heide 16 november 2007 Lees verder >
