The Destroyers [1]
![The Destroyers [1]](https://preserve3.archieven.nl/mi-3590/fonc-gra/POPMEDIA/Foto/POPMEDIA_05607.jpg?format=thumb&miadt=5&miahd=3182641830&mivast=3590&rdt=20230325&open=F7A74)
Act
Datering:
1964 - 1971
Groninger act:
Ja
Genre:
coveract; beat; rhythm & blues
Plaats:
Groningen (gem)
Samenvatting:
Schoolband die in 1964 is opgericht op de Linnaeus ULO in Haren.
Biografie
Algemeen
Interview
Anekdote(s)
| De band The Destroyers komt in 1964 voort uit een schoolband van de Linnaeus ULO in Haren en treedt de eerste twee jaar vooral op in Haren en Paterswolde. In de jaren 1964-1966 ontwikkelt de band een eigen geluid met populaire nummers van The Kinks, Them, Rolling Stones, Beatles en Animals afgewisseld door nummers van The Shadows. De bezetting is dan: Michiel Helder - sologitaar, Herman Esschendal - slaggitaar, Gert-Jan van Ederen - bas, Jaap Bruins - zang en Gerard Groothuis - drums. De band bespeelt de bekende podia van stad, ommeland en daarbuiten. Op 12 februari 1967 staat de band zelfs op een popfestival in de Weser-Emshalle te Oldenburg. |
| De jaren 1966 en 1967 zijn heel succesvol voor de band. In 1966 treden The Destroyers op voor een groot publiek in zaal Dommering in Winschoten en speelt de band in het Pinksterweekend in 'Paal 3' op Schiermonnikoog (met een gloednieuwe ‘Fender’ installatie van maar liefst f 3100,-). Vanwege het succes boekt Paal 3 de band het jaar erop voor het hele zomerseizoen. In 1967 treedt de band elk weekend op met piekfijne apparatuur en instrumenten en de sfeer in de band is harmonieus. De bezetting in die jaren wisselt drie maal: in oktober 1966 als Michiel Helder onder dienst moet en Chris Schaeffer hem vervangt, in maart 1967 als Siep Noorman, een neef van Jaap als toetsenist de band met zijn Philicorda komt versterken en in augustus 1967 nog eens als Gert-Jan van Ederen vanwege zijn studie de band verlaat. Ad Kooi die al regelmatig invalt, vervangt hem. |
| In de jaren van die volgen, van 1968 tot 1971 wordt het onrustiger in de band. De bezetting wisselt vaak, het repertoire wordt ruiger, de sfeer grimmiger en er is minder werk. Het vertrek van de bandleden van het eerste uur - Gert-Jan augustus 1967, Herman die in maart 1968 onder dienst moet en Gerard in september 1969 - luidt een rommelige periode in, die eindigt in 1971 als de band stopt. In de jaren 70 vindt nog een reünie plaats op Schiermonnikoog en in 1996 start de groep weer met spelen. |
| In 1979 en 1998 worden er reünie-concerten georganiseerd op Schiermonnikoog als herinnering aan de beruchte Paal 3 optredens tijdens de Pinksteren in de jaren `60. Er volgen meerdere succesvolle optredens. Op 1 juni 1999 aan de vooravond van de Stones in het Stadspark, tijdens de Stones party in Huize Maas. Op 30 oktober 1999 treden The Destroyers, samen met Shocking Blue en The Fortunes op bij het Hoogholtje Beatnacht festival in Hoogezand. Ook wordt er in 1998 en 2001 gespeeld op het sixtiesfestival in Meeden. |
| In de zomer van 2002 verandert de groep haar naam in Mr. Pleasant. |
| In 2014 viert de band haar 50 jarig jubileum met een optreden in zaal Astoria in Haren, een maand later op 9 november staan ze op het sixties festival Van Krotje tot Huize Maas in Groningen. |
| Bron aanvullingen: Gerard Groothuis |
| Naamloze schoolband Zonder het te weten bracht meneer Wolrich, leraar aan de Linnaeusschool in Haren in 1963 de toekomstige band The Destroyers bij elkaar, vertelt Gerard: "Meneer Wolrich ging de klassen rond voor de schoolavond. Als je op wilde treden op de schoolavond kon je auditie doen. Ik ging erheen op de fiets met een trommel onder de snelbinders, Jaap Bruins had de accordeon mee en Hans Hofman en Wijnhold Weggemans de gitaar. De tweelingzusjes Rika en Cera van Gelder zouden gaan zingen. Op de schoolavond moest ik zo ver mogelijk achterop de bühne, tegen het gordijn aan gaan zitten met die trommel. Zo’n hekel hadden ze aan drums! Het was een muziekkorpstrommel met een slap kalfsvel, er zat helemaal geen power in, en ook nog met brushes! We hebben in 1963 en 1964 met succes een schoolavond verzorgd. Daarna zijn we gaan repeteren op zaterdagmiddag op mijn slaapkamer." |
| De tweeling Van Gelder maakt plaats voor hun jongere zus Ingrid en Annebeth Zwartsenberg, die maar een blauwe maandag meezingt. De band bestaat dan uit Gerard Groothuis - drums, Wijnhold Weggemans - slaggitaar, Ingrid van Gelder - zang en Jan Hoexum, die eerst accordeon speelt en later (theekist)bas. |
| Een sologitarist en tweede slaggitarist ontbreken nog. Jan Hoexum vraagt zijn vriend Herman Esschendal bij de band als slaggitarist en op zijn beurt heeft Herman weer een suggestie voor een sologitarist: een jongen die in de buurt woont en vanuit zijn slaapkamerraam nummers van The Shadows laat klinken. Ze komen uit bij Michiel Helder. De band wil naast een zangeres ook een zanger. Jan Hoexum weet dat Jaap Bruins bijna alle Top 40 nummers kan meezingen en dat hij zijn kamertje heeft volgeplakt met posters van popsterren en songteksten. Op een avond bellen Jan en Herman aan bij zijn huis om te vragen of hij zanger bij de band wil worden. Zijn moeder die opendoet, schiet tot tranen toe in de lach: "Jaap wordt zanger!" |
| Daarmee is de bezetting compleet en ontbreekt alleen nog een naam. Op de stoep voor school, onder het genot van een puddingbroodje, hakt de band de knoop door. Jan stelt The Destroyers voor en daar zijn de anderen het onmiddellijk mee eens. Een Destroyer is een oorlogsschip, een torpedobootjager. Jan komt op deze naam omdat hij veel belangstelling heeft voor schepen en later dat jaar zal hij in de zomervakantie aanmonsteren op een kustvaarder. |
| Zodra echte optredens in het vooruitzicht staan, moet de zelfgemaakte theekistbas van Jan Hoexum worden vervangen door een echte bas. Herman: "Jan kreeg van zijn (suiker)oom 150 gulden om een elektrische bas te kopen! Toen zijn we met de hele band naar Muziekhuis Van Ewijk op het Zuiderdiep gegaan. Die Van Ewijk was een aparte kerel, die zei: "Ik verkoop alleen maar muziekinstrumenten aan mensen die muzikaal zijn", dus Jan moest eerst een test doen! "Bist wel muzikoal? Kenst wel speuln?" Jan kreeg een koptelefoon op, en moest het ten gehore gebrachte lied meezingen. Dat ging helemaal mis want die koptelefoon stond heel hard zodat Jan z'n eigen stem niet kon horen. "Krigst ‘m nait mit!", zei Van Ewijk. Iedereen zwaar teleurgesteld natuurlijk! We wisten niet dat het zo toe ging in muziekwinkels. "Maar u wilt toch wel wat verkopen?" en Jan haalde de bankbiljetten uit de zak en zwaaide flink met dat geld. Uiteindelijk verkocht Van Ewijk de bas onder protest. Toen we de winkel uitliepen zei hij nog: "Hest ook 'n kano? Dan kenst der altied nog mit peddeln!" |
| Behalve Herman en Michiel zitten de bandleden allemaal op de Linnaeusschool in Haren en is de band een soort schoolband, maar vanaf maart/april 1964 gaat de band de wereld in als The Destroyers. |
| De eerste stappen De band treedt voor het eerst in de openbaarheid met een optreden voor de bejaarden in het Boeremapark in Haren. De bejaarden vinden het optreden prachtig, "een goed assemblee!". Daarna huren The Destroyers het speeltuingebouw Helpman-Oost en organiseren zelf een optreden. De kruidenier levert de frisdrank (op soepele retourvoorwaarden), die samen met de apparatuur door buurjongen Thom per bakfiets wordt gebracht. "Bij dit tweede echte optreden in het speeltuingebouwtje had Jan op z'n nieuwe gitaar wat geoefend, maar we zagen wel dat het nog niet lekker ging, dus we hadden hem maar niet aangesloten op de versterker en het snoertje een beetje weggemoffeld achter de versterkerkast", aldus Herman. Jaap vult aan: "Jan, doe maar rustig aan, schreeuw jij maar dat No No No aan het eind van The Last Time van The Stones. Dus Jan compenseerde zijn zwakke spel en stampte zo hard, dat hij dwars door een plank van 't podium trapte!" |
| Kort daarop verlaat Wijnhold Weggemans onverwacht de band. Zijn vertrek volgt op een poging de zang van Ingrid van Gelder te versterken met de nieuwe buizenradio van de familie Groothuis. Hierover ontstaat wrevel en Wijnhold vertrekt om vervolgens The Survivors op te richten. Ook Ingrid verlaat dan de band. Tenslotte mist de band nu ook een bassist, omdat Jan is gaan varen. Een oplossing biedt zich aan wanneer Michiel en Herman tijdens Bommen Berend (28 augustus 1964) Gert-Jan van Ederen ontmoeten op de Grote Markt. Hij woont eveneens in Helpman en gaat net als Herman en Michiel in Groningen naar school. "Je zag elkaar op het fietspad", aldus Herman. Hij wordt de nieuwe bassist. |
| 'The Golden Years' De jaren 1964-1966 zijn voor The Destroyers de jaren van groei en ontwikkeling. De band krijgt een stabiele bezetting, vindt zijn publiek en ontwikkelt een eigen geluid en repertoire. In de bezetting vinden we: Michiel Helder - sologitaar, Herman Esschendal - slaggitaar, Gert-Jan van Ederen – basgitaar, Jaap Bruins – zang en Gerard Groothuis - drums. |
| Er volgen steeds meer optredens en de actieradius wordt langzamerhand groter. Van Helpman, Paterswolde en de stad, trekken The Destroyers de provincie in naar de podia van Dommering en Pedrobar in Winschoten, Hotel Dopper in Stadskanaal, Hotel van Dijk in Klazienaveen etc. Michiel heeft een Höfner gitaar en Herman speelt op een Welson. |
| Gert-Jan hanteert in eerste instantie een akoestische jazzgitaar, maar na een aantal bijbaantjes kan hij zich een echte Höfner basgitaar veroorloven van 850 gulden, een enorm bedrag voor die tijd. De band neemt de basgitaar later van hem over wanneer Dries Nijdam als bassist komt. "Die bas is tegenwoordig wel $7500 - $10.000 waard, ik had hem moeten houden en later verkopen! Maar het geluid van de band werd er een stuk professioneler van, het klonk heel goed!" |
| Ruig nieuwjaarsbal Op nieuwjaarsdag 1965 staat Hotel Van Dijk in Klazienaveen op de agenda. The Destroyers zijn geboekt voor het verzorgen van het Nieuwjaarsbal. "Het was op zondag", zegt Gerard, "en Gertjan mocht niet mee van zijn ouders. Dus we vroegen Ad Kooi en zijn neef Henk Luurtsema mee. Het was een dansmiddag onder leiding van een dansleraar, dus Iedereen stond klaar in een net pak met wit overhemd en de dames in baljurk. Maar Ad speelde in die tijd al in het beruchte MAF en The Eagle Five en had de ruige muziek ontdekt. Jaaps vader had ons op het hart gedrukt ook een paar foxtrotjes te repeteren, dus we hadden het nummer Hup, hup hup! Omdat het moet van de PTT van het Cocktailtrio ingestudeerd. Ad vond dat maar niks en toen we My Generation van The Who speelden, rook hij zijn kans, greep zijn bas, ging op de knieën en ragde met de snaren langs de microfoonstander. Ad maakte er een Tour 66 act van! En die jongelui stonden allemaal geparkeerd in de danshouding! De dansleraar kwam verontrust naar ons toe; hij had wel begrepen dat dit soort muziek populair aan het worden was, dus hij bleef heel netjes en zei: "ja, heel mooi, maar kunnen jullie misschien ook een leuk foxtrotje spelen?" Dat nummer over de PTT hebben we uiteindelijk wel vijf keer gespeeld die middag." |
| Jaap vult aan: "Ad had ook een nep-luidsprekerkast, daar zat niks in, maar daar sloeg hij dan met zijn gitaar dwars doorheen bij zo’n nummer als My Generation. De volgende dag ging er dan weer een nieuw stukje doek voor. Gek genoeg werden we het jaar erop weer uitgenodigd voor het Nieuwjaarsbal." |
| De kasboeken die de band nauwgezet bijhoudt, laten zien dat er soms wel vier maal in de week wordt gespeeld op podia in de drie noordelijke provincies, en zelfs een keer in het Duitse Oldenburg. Het vervoer is af en toe een probleem, zoals in de strenge winter van 1965-1966 wanneer er in januari een optreden gepland staat in Café Luth in Garnwerd. De band zoekt daarom contact met een kennis die midden in de winter een caravan met auto voor de deur heeft staan. Omdat de caravaneigenaar zelf wil rijden en er te weinig plaats is in de auto moet er iemand op het Yamaha motortje van Gert-Jan naar Garnwerd. Gerard: "Het vroor en het was ijskoud, maar Michiel wilde het wel doen. Dus wij zaten lekker in de auto en zagen door de achterruit van de auto dwars door de caravan heen Michiel vereenzaamd en verkleumd op die motor zitten. Hij had een sjaal om het hoofd en een pet er bovenop, het was verschrikkelijk koud! Afwisselend ging zijn ene en dan zijn andere hand onder zijn kruis. We kwamen aan bij Luth, waar mevrouw Luth in een witte huishoudjas talkpoeder over de dansvloer aan het strooien was, en er stond een hele grote kolenkachel voor de bar witheet te gloeien." Volgens Jaap was Michiel helemaal verkleumd, en heeft hij wel een half uur naast die kachel gezeten, met verstijfde handen. |
| Huisband Op het repertoire staan populaire nummers van The Kinks, Them, The Beatles, The Rolling Stones en The Animals en nummers van The Shadows, want daar is Michiel goed in. Gert-Jan brengt bluesnummers van John Mayall and the Bluesbreakers en Fleetwood Mac in, waarmee The Destroyers zich onderscheidt van andere bands op dat moment. Bij Dommering in Winschoten wordt het toneel regelmatig gedeeld met de Ro-d-Ys. Gerard: "Zij met prachtige Vox versterkers en wij op onze eigen, gedeeltelijk inferieure en gehuurde apparatuur. Dan speelden we om de beurt als eerste, dan kon de band die het verst weg moest voor een tweede optreden die avond het eerst weg." "Op een gegeven moment kregen we van Addie Adams van muziekhuis Adams, die de spullen aan de Ro-d-Ys leverde, de tip dat de Pedrobar [in Winschoten] een huisband zocht. Een exclusief contract en dat betekende dat we niet meer bij Dommering op konden treden. Maar het was wel een vast contract, en dat hebben we getekend." |
| 'Top Gear' Gestaag sparen The Destroyers voor een betere installatie. De eerste versterkers en luidsprekers zijn zelfgemaakt van de theekisten en oude radio’s die in die jaren op zaterdag op de Grote markt in Groningen worden verhandeld. Ze worden vervangen door een Dynacord zanginstallatie met een Echocord en bijbehorende Sus-kasten en die laatsten weer voor blauwe Selmer luidsprekerkasten. De band heeft Sennheiser-microfoons en een erg goede Dynacord Bass King basinstallatie. Als de groep in maart 1966 een contract sluit met de Pedrobar in Winschoten biedt dat voldoende zekerheid om een lening voor een betere gitaarinstallatie aan te gaan. De keus valt op een peperdure bijna fl. 3500,- kostende Fender Reverb- en Bandmaster ‘Blackface’ installatie. De zwarte versterkerkasten met zilverkleurig glanzend doek worden door de band na ieder optreden weer zorgvuldig opgeborgen in de ijzersterke kartonnen dozen waarin ze werden afgeleverd. De lening, waar de ouders voor hadden moeten tekenen, wordt dankzij de aanzienlijke verdiensten in 1967 op Schiermonnikoog snel afgelost. Een nieuwe lening volgt om het drumstel te vervangen door een hoogwaardiger Ludwig ‘Hollywood’ drumset. |
| Jeukpak Aanvankelijk draagt de band een tenue: een geruite broek met uitlopende pijpen en een beige-oranje corduroy vestje, aangeschaft bij kledingmagazijn Straatman in de Peperstraat. Met een prachtige installatie en die pakjes staat de groep er pico bello op, hoewel niet iedereen erover te spreken is. "Het waren wollen broeken, heel warm en dat begon altijd te jeuken. De een na de ander deed die broek niet meer aan", herinnert Gerard zich. En Herman vult aan: "Ik vond het helemaal niks die kleding, maar wij konden dat gewoon tegen elkaar zeggen, we hadden een hele goede verstandhouding onderling." Gerard herinnert zich dat het toch een keer bijna mis ging op het toneel in Erica. "Herman en Gert-Jan waren het oneens over het volgende te spelen nummer en opeens haalde Gert-Jan uit naar Herman. Gelukkig moesten we snel door". |
| De vader van Jaap Bruins, zelf muzikant, helpt de band met het nauwkeurig bijhouden van de financiën. Hij kent de waarde van dit soort discipline en het is hem kennelijk gelukt het belang ervan over te dragen, want de band houdt vanaf het prille begin het kasboek nauwkeurig bij. De verdiensten worden 's avonds geteld en afgedragen aan de vader van Jaap die de bandleden daarna zakgeld uitbetaalt. Vandaag de dag zijn deze documenten een rijke bron voor het Poparchief, maar ze spelen ook een belangrijke rol tijdens de incidentele bandreünies. Samen met de net zo nauwgezet bijgehouden fotoboeken zijn ze het geheugen van de band en roepen ze mooie verhalen op. |
| Schiermonnikoog Oud-klasgenoot André ‘Appie’ Zandt - de latere eigenaar van hotel Graaf Bernstorff op Schiermonnikoog, die vrienden op het eiland heeft - regelt een optreden in Paal 3 voor de Pinksterdagen in 1966. De band scheept zich voor de reis naar Schiermonnikoog in op het m.s. Antje Tomina, die afgemeerd ligt bij het toenmalige Bodenterrein in de stad. De donderdagavond ervoor wordt alvast de installatie ingeladen, net als andere vracht voor Schiermonnikoog. "De scheepsknecht liep met een heel varken op de nek voor de slager op Schier zo over de loopplank het ruim in", aldus Gerard. De volgende ochtend vroeg vaart de Antje Tomina vanaf de kade bij het Bodenterrein in de stad in een uur of vijf via het Reitdiep en de sluizen van Zoutkamp over de Waddenzee naar Schiermonnikoog. Ieder heel uur klinkt The Happening van The Supremes, op dat moment nummer 1 van de hitparade via de scheepsradio en de sfeer aan boord is opperbest. |
| De band heeft gratis onderdak in Paal 3 en voor een rijksdaalder per dag is ook de kost geregeld. De verdiensten worden tussen band en uitbater verdeeld; de laatste krijgt de opbrengst van de consumpties en de band die van de entreekaartjes die per rol bij de gemeente worden gekocht. Het eerste jaar 1966 is de entree fl. 1,-, maar als de band wegens enorm succes het jaar erop weer wordt geboekt is de entree fl. 1,80. In het pinksterweekend van 1966 verdient de band fl. 1100, een formidabele recette. Dat is ruim 350 bezoekers per avond. Gerard: "Dat was een geweldige ervaring. Er konden 150 mensen in de zaal, maar er waren veel meer binnen en er stond een ongeduldige rij voor de deur. Op een gegeven ogenblik gingen we even naar achteren en daar zagen we allemaal mensen de trap af komen van de bovenverdieping waar wij sliepen. Wij dachten eerst dat het gasten van de uitbater waren, die er absoluut bij wilden zijn, want hij huisde daar ook, maar het waren er wel erg veel en de stroom hield niet op. Toen bleek dat de mensen via de regenpijp en de dakgoot door het slaapkamerraam van de eigenaar op de eerste verdieping waren geklommen." Herman vervolgt: "Het geld, allemaal kwartjes en guldens, ging in het geldkistje van Jaap [hij heeft het nog steeds, het doet dienst bij de band-reünies, red.] maar op een gegeven moment was dat kistje te klein en verzamelden we de verdiensten in een kussensloop. Dat was vaak een flinke zak geld, die werd 's avonds na het optreden geteld en dan gingen we nog op stap natuurlijk." |
| In 1967 speelt de band met Pinksteren en de hele schitterende zomer lang in Paal 3. "We sliepen in een hoek onder het dak boven de zaal en we aten in het keukentje bij uitbater Pyke Soepboer", memoreert Jaap. "Die was jonger dan wij, en die bemoederde ons zo'n beetje. Er was geen douche, dus we werden 's ochtends de zee ingestuurd, samen met de oude heer Soepboer, die ook altijd van de partij was. Het was een harmonieuze tijd, altijd mooi weer en we hadden nooit ruzie of gedoe. De muziek van The Mama’s and the Papa's en Scott McKenzie hoorde je overal en staat voor mij nog steeds voor die zomer op Schier. We waren heel bekend op het eiland, dus we hadden overal aanspraak als we door het dorp liepen. We hadden de vriendinnetjes voor het uitkiezen. Ik hoorde een keer het verhaal dat twee meisjes op de camping ruzie om mij hadden gekregen, scheerlijnen doorsneden en elkaars tent afbraken! Wij konden vrij paardrijden omdat we de meisjes van de manege gratis binnenlieten. Goede rijders waren wij niet, want op het strand sloegen de paarden van Siep en Herman op hol! Siep hing minutenlang half onder het galopperende paard." Gert-Jan vult aan: "Ik had toen al verkering met Nienke en die had voor mij een mascotte gemaakt, een geel leeuwtje, dat hing aan de bas. Dat leeuwtje heb ik heel lang gehad, maar opeens was het weg, nooit weer gezien. Iedereen gevraagd maar niemand had iets gezien. Dat is vast een groupie geweest." |
| Na de successen in Paal 3 pakt de band de draad weer op in stad en provincie. Gert-Jan is dan al gestopt met de band vanwege studie, maar blijft nauw betrokken. "Ik herinner me dat ik later bij een optreden in Ons Centrum in Haren een diaprojector mee heb genomen en met verf en water vloeistofdia's maakte. We hadden allemaal lakens opgehangen achter de band om op te projecteren. Fantastisch mooi was dat." |
| Onrust Het vertrek van Gert-Jan in 1967 blijkt het begin van een onrustige periode. Herman wordt onder de wapenen geroepen: "Ik was al een tijdje in militaire dienst en ging in de weekenden af en toe naar huis. Dus ik kon niet repeteren. Ik kon die ouwe nummers wel spelen, maar die nieuwe nummers niet, daar was geen gelegenheid voor in dienst." In februari 1968 stapt Ad Kooi tijdens de repetitie plotseling op, omdat hij het nummer Rain van The Marmelade niet op het repertoire wil hebben. Volgens Gerard speelde er nog iets anders. "Er werd in die tijd ook flink aan hem getrokken door The Keys. Ik ben nog eens bij Frits [Lagerwerff, red.] thuis geweest en heb moeten praten als Brugman. Op een gegeven moment zei Ad: "Nou, ik ben het helemaal met Gerard eens." Dus ik dacht, dat heb ik mooi versierd, die blijft, dat is voor elkaar. Maar Ad ging later evengoed weg en ruilde van plek met The Keys-bassist Diederik Otto." Diederik blijft uiteindelijk maar een paar maanden. Daarna zijn er verschillende invalbassisten, onder wie Bert Veldkamp. Gert-Jan valt ook nog een keer in. Tenslotte zorgt Dries Nijdam weer voor stabiliteit op de bas. Hoe ruiger de muziek, hoe beweeglijker de bezetting van de band lijkt te worden. Er zijn veel wisselingen en invallers, en ondertussen verslapt de banddiscipline. Er komt geen nieuwe slaggitarist. Chris en Siep redden zich zonder slaggitaar, want voor het vernieuwde repertoire volstaan orgel, sologitaar, bas en drums. Er wordt in 1967 nog steeds gerepeteerd bij Gerard thuis op de slaapkamer. Vanaf het voorjaar van 1968 volgen repetities in een gebouwtje van de gevangenis aan de Verlengde Lodewijkstraat, in de boerderij van Diederik Otto in Kropswolde en in het najaar 1968 in de kelder van de Groningen-Frieslandbank aan de Herebinnensingel bij de familie Molanus. De apparatuur moet door een luik naar beneden worden getild. |
| In februari 1968 boekt Mâitre Henri, de bekende haarkunstenaar, de band voor een VIP-feest genaamd 'Mondo Bizarre del Norte' op zijn boerderij in Midwolda. De band kent de Mâitre van Schiermonnikoog, waar hij zomerkapper is en waar de bandleden hun kapsel laten snijden. Gerard: "Hij knipte niet, maar hij sneed en hij noemde zichzelf haarkunstenaar. Andere kappers noemde hij haartimmerlui." Als shampoo gebruikt hij een verse eidooier. Jaap: "Op zaterdagmiddag zat je dan in dat keldertje bij Henri aan de Herebinnensingel. Hij moest altijd even weg voor een boodschapje en dan liet hij je daar achter. Soms onder de droogkap, dat duurde wel 3 kwartier. Dat kwam vaak slecht uit, omdat we ‘s avonds moesten spelen. Er stond ook altijd een pan soep op het vuur waar je wat van kon nemen en er draaide muziek van The Mills Brothers. Op een keer had hij er allemaal pakken hangen, mooie kostuums. "Is wel wat voor jou" zei hij, "Jaques Esterel, komt uit Parijs." Er hing een behoorlijke prijs aan. Kom ik later bij C&A, hangt hetzelfde pak er 100 gulden goedkoper! Mijn moeder vond dat pagekapsel wat hij me had aangemeten helemaal niks!" |
| Het onvermijdelijke einde In de loop van 1968 worden boekingen voor The Destroyers steeds schaarser. Het ruige repertoire is minder dansbaar en daardoor minder in trek bij de zaaleigenaren. De band verliest publiek. Gerard: "Wij kregen toen Ger van Hemert als manager. Toen we minder werk hadden, zei hij: "Dan ga ik toch langs bij die zalen waar jullie een goede naam hebben." En zo kwamen we weer in de Pedrobar. Daar hebben we in 1968 nog een keer gespeeld. Ze waren helemaal niet meer aardig tegen ons, of we vreemden waren." |
| In oktober 1969 gaat Gerard Groothuis voor een schoolstage naar Londen en komt Jan Drenth voor hem in de plaats. Precies een jaar later verlaat ook toetsenist Siep Noorman de band. Hij wordt tot het eind van het jaar vervangen door invaller Eddy Meijer, die vanaf februari 1970 tevens bij Gerard in (The) Zoo speelt. In het laatste jaar van The Destroyers (1970-71) wordt er overigens wel weer een slaggitarist, Wim Rijkens, in de bezetting opgenomen. |
| Met het vertrek van Jan Drenth en Dries Nijdam valt in juni 1971 het doek voor The Destroyers. |
| Gerard Groothuis, 15-02-2014, via mail: "Meneer Wolrich ging de klassen rond voor de schoolavond. Als je op wilde treden op de schoolavond kon je auditie doen. Ik ging erheen op de fiets met een trommel onder de snelbinders, Jaap Bruins had de accordeon mee en Hans Hofman en Wijnhold Weggemans de gitaar. De tweelingzusjes Rika en Cera van Gelder zouden gaan zingen. Op de schoolavond moest ik zo ver mogelijk achterop de bühne, tegen het gordijn aan gaan zitten met die trommel. Zo’n hekel hadden ze aan drums! Het was een muziekkorpstrommel met een slap kalfsvel, er zat helemaal geen power in, en ook nog met brushes! We hebben in 1963 en 1964 met succes een schoolavond verzorgd. Daarna zijn we gaan repeteren op zaterdagmiddag op mijn slaapkamer." |
Bezetting
Releases
 | My Generation(Hank &) The Skyscrapers, (The) Zoo, Ash Tray, Backstreet Blues Band, Big Deal, Clan '66, Clinch Mountain Backstep Group, Flash, Highway, Johnny Dynamite & The Weedons, Little Ritz and the Rocking Butterflies, Margriet Piening, Nicky and the Shouts, PPW 6, Progenitive, Shorty & The Stormers, Sofistication, Solution, Stick at Nothing, Subway [1], The Destroyers [1], The Flying Arrows, The Humps, The Jaguars, The Javelins, The Mystery Five, The Roaring Doors, The Warlocks, The Woody Brothers1983 Compilatie |
Weblinks
Zie ook
 | Mr. Pleasant2002 - 2009 |
 | Zaal Dommering |
Gedeelde video
- Link
Afbeeldingen
