Liedjesschrijver, zanger en multi-instrumentalist Willem Knigge is een kleurrijke figuur in de Groninger popscene van pakweg 1975 tot 1985. Hij slijt zijn jeugd in Paterswolde en is lid van de roemruchte Gezelligheidsvereniging Turn On, in De Loofhut. Willem komt naar Stad en richt eigengereide bandjes op als Liz & the Taylors, Biggles and the Spitfires en hij is een blauwe maandag lid van de Streetbeats. In de late tachtiger jaren richt hij het hobbyorkest Elvis, Sinatra en de Stones op, waar hij ook de basgitaar hanteert.

Willem Knigges Engels- en (hoofdzakelijk) Nederlandstalige teksten zijn van welhaast literair niveau. Ze vertonen naast een zekere weemoedigheid ook regelmatig een absurdistische inslag. De muziekstijl van Knigges liedjes is veelal beïnvloed door de zestiger jaren Mersey-beat. Het spel van zijn jeugdheld de oude drummer Hermann Stalknecht noemt Willem een belangrijke inspiratiebron. Muzikanten waarmee hij speelt zijn onder meer Nico Heiligers, Ron Spaan, Bert Stadman, George Schriemer, Jack Eekhof, en de gebroeders Jitze en Wierd Duk.

Knigge vertrekt naar Warffum, sticht een gezin en laat het bandgebeuren grotendeels achter zich. Verder werkt hij als schrijver van liedjes en sketches voor televisieprogramma Sesamstraat.

Willem Knigge maakt in 1999 een CD in eigen beheer, 'Was Mijn Vader Maar Een Mexicaan'.